Van Salta tot Saltflats en meer..

Inmiddels zijn we alweer 2 landen en een heleboel ervaringen verder..
Salta was de laatste Argentijnse stad waar we geweest zijn. Een mooi, niet al te groot stadje, met veel oude gebouwen. Hier hebben we vooral lekker rustig aan gedaan, de stad bekeken, gegeten en gedronken. Hoogtepunt van de dagen in Salta was het bezoek aan het museum. Hier kon je allerlei vondsten van de Inca’s bekijken en bovenal: twee mummies. Waarvan een perfect bewaard was. Het was een jongetje die in de Incatijd geofferd was, op de top van een vulkaan. Hier is hij, samen met twee andere kinderen, ingegraven en door de koude temperatuur zijn de drie kinderen een aantal jaar geleden precies zo aangetroffen als ze er ooit uit hebben gezien, alsof ze gewoon nog leven, heel bizar!
De andere mummie was helaas door schatgravers ontdekt en daardoor niet zo mooi bewaard. Maar wat indrukwekkend!
Van Salta zijn we met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili gegaan. De busreis voerde ons langs prachtige gekleurde bergen en grote cactussen. Het was net alsof we met een excursie bezig waren.. En we hadden de beste plek: bovenin helemaal vooraan, dus met panorama view! Het hoogste punt dat we die dag bereikten was 4170 meter, dus dat was wel pittig.. Vanaf toen zijn we trouwens nog veel vaker op behoorlijke hoogte geweest. San Pedro de Atacama was een stoffig woestijn stadje, dat wel iets lager lag, maar we de excursies waren hier letterlijk en figuurlijk hoogtepuntjes..
De eerste excursie die we hier hebben gedaan was een middag sandboarden in de Valle de la Muerte. De zandduin waar we vanaf gingen was niet heel hoog, maar hoog genoeg om behoorlijk buiten adem te zijn als we omhoog klauterden. En hoog en stijl genoeg om met een lekker vaartje naar beneden te boarden. Super tof om te doen! We hebben de dag afgesloten met een cocktail en mooi uitzicht bij zonsondergang over de Valle de la Luna..
De volgende ochtend zijn we om 4 uur opgestaan om naar de Geyser del Tatio te gaan. De geisers liggen op zo’n 4000 meter hoogte. En erg koud zo vroeg op de dag.. Maar de geisers werken het beste rond zonsopgang, juist vanwege de temperatuur. Dus dat was het zeker waard! Overal waar je keek zag je stoom en borrelend of spuitend water.. En extra bijzonder in het half schemer.. Het ontbijt hadden we ook aan de geisers te danken: namelijk een gekookt eitje en warme chocolademelk, gekookt in het warme water van een geiser! En het smaakte super! Daarna hebben we nog gebadderd in een termaalbad. Niet zo warm als we gehoopt hadden, maar af en toe kwam er een behoorlijk hete waterstroom voorbij waar je je dan weer aan brandde.. Niet het beste termaalbad ooit dus, maar wel speciaal, zeker omdat we de zon op konden zien komen tijdens ons bad..
Het toetje was misschien nog wel beter: toen we net in de bus zaten om verder te gaan, kwam er een nieuwsgierige vos kijken.. Vanuit de deuropening kon ik hem nog net niet aanraken, zo dichtbij was hij! Wat een mooi beest!
Op de terugweg hebben we nog wat speciale eenden gezien en hebben we lama van de barbecue gegeten in een klein dorpje.. jummm! Een erg geslaagd dagje dus!
De dag erna zijn we alweer vertrokken richting Bolivia. In een Jeep met nog 4 anderen werden we door de chauffeur door de woestijn, langs bijzonder gekleurde meren, zoutvlaktes, geisers en vulkanen gereden. Hier hebben we heel veel flamingo’s, lama’s, een soort konijnen, een vos, en nog meer dieren gespot. Super gaaf! De groep waarmee we waren was trouwens ook heel leuk, dus de sfeer was erg goed. De tweede nacht hebben we in een zouthotel ten geslapen, waar alles van zout was (behalve de dekens gelukkig). Gerhard heeft hier ’s avonds iedereen verslagen met poker.. We hebben hier ook wat beter geslapen dan de eerste nacht, want toen zaten we weer eens boven de 4000 meter en hadden we last van wat snurkende groepsgenoten..
We moesten wel weer vroeg op om de zonsopgang vanaf het cactuseiland te bekijken. Geen straf, ondanks de korte nacht. Want het eiland op zich was al bijzonder, met metershoge cactussen die overal bovenuit staken. En de zonsopgang boven de zoutvlaktes, die langzaam steeds meer prijsgaf van de oneindige witte vlakte.. Een mooi begin van de dag, die ons alleen nog maar meer moois zou brengen.
Met uiteraard als een van de hoogtepuntjes de zoutvlakte zelf, waar we de nodige leuke foto’s hebben gemaakt. En dan nog op het eind van de dag, het hoogtepuntje waar Gerhard steeds naar had uitgekeken: het trein kerkhof. Allemaal oude, verroeste treinen bij elkaar, die echt een heel indrukwekkend en fotogeniek geheel vormden. En het was ook gewoon leuk om overal op te klauteren..
Hierna zat de driedaagse Jeeptour door de zoutvlaktes er alweer op en vertrokken we ’s avonds direct van Uyuni met de bus naar La Paz. Een hobbelige, maar toch voorspoedige reis. Omdat we al om 7 uur ’s ochtends in La Paz waren, hadden we de hele dag om door de straatjes heen te struinen en de stad te verkennen, waaronder de heksenmarkt, met allemaal gedroogde lama’s en kruiden en beeldjes. Omdat we ook wel weer graag verder wilden, de vieze stad uit, vertrokken we de volgende middag alweer naar Copacabana, aan de rand van het Titicaca meer. En daar zijn we nu dan.. in het zonnetje, aan het wachten op de boot die ons naar Isla del Sol brengt. Maar daarover later meer..