Buenos Aires!

Inmiddels hebben we Buenos Aires alweer achter ons gelaten..

We hebben 3 super leuke dagen gehad in Buenos Aires. Vrijdag zijn we rond 2 uur geland op het vliegveld. We hadden bedacht gewoon weer met de bus naar het hostel te gaan, maar dat bleek lastiger dan we dachten. De buschauffeur accepteerde geen papiergeld en we hadden natuurlijk nog geen muntjes.. Dus wij de bus weer uit en wachtend op de volgende bus probeerden we ons geld te wisselen. Zo raakten we aan de praat met een local die op het vliegveld bleek te werken. Hij vond het leuk om ons te helpen, dus hij bleef met ons op de bus wachten en betaalde onze busreis met zijn ov kaart. Hij is ook helemaal met ons meegereisd. Erg handig, want zo wisten we tenminste ook waar we eruit moesten.. In de bus gezellig gekletst met hem en een Nederlandse vrouw die naar een hostel vlakbij ons ging. Ook erg handig: Alberto (de local) wist waar we een ov-kaart konden halen, dus dat hadden we ook maar gelijk gedaan. En zo konden we de rest van de dagen super makkelijk met de bus en metro!

Het hostel was echt top! Een mooie ruime kamer met een heerlijk bed en schone badkamer met een heerlijke douche.. Na een lekker koud (en groot) biertje met onze voetjes in het zwembad, hebben we dus maar even lekker gedoucht en toen zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. We hebben heerlijk gegeten bij een Italiaans restaurant met verrukkelijke verse pasta (Debbie) en een heel groot stuk vlees (Gerhard) en een fles goede Argentijnse wijn (nu al zin om Mendoza, de wijnstreek, te bezoeken), smullen op het dakterras!
’s Avonds raakten we aan de praat met een Amerikaan. Toen zijn we met hem nog maar even de Pub ingedoken, waar we (ja, echt) maar één biertje hebben gedronken, waarna we we toch echt maar eens ons bedje in zijn gekropen..
Zaterdag hebben we eerst een beetje uitgeslapen en toen zijn we op ons gemakje de stad gaan verkennen. Een soort van bij toeval kwamen we aan bij hét plein van BA: Plaza de Mayo. Hier staat onder andere Casa Rosada (het kantoor van de President, waar hij vanaf het balkon het volk toespreekt en waar Evita haar toepraken hield op het balkon).

Toen we ’s avonds op zoek gingen naar een restaurant, kwamen we (ook weer toevallig) in een soort carnavalsoptocht terecht. Super leuk, met muziek en dans. De optochten gingen naar een pleintje, waar weer allemaal optredens waren op een podium en in het straatje waren allemaal eettentjes. Het bleek het Afro carnaval te zijn, en allerlei verschillende culturen en nationaliteiten werden vertegenwoordigd. Dus heerlijk gegeten daar en genoten van de optredens. We hadden niet door dat het best wel heel ver van het hostel af was, dus we dachten even onze tas terug te brengen en schoenen ipv slippers aan te trekken.. Nou, dat hadden we beter niet kunnen doen.. We kwamen eerst bijna langs een flinke rel (waarvoor we maar even zijn omgelopen) en toen we weer terug wilden lopen, namen we vanwege die rel een andere weg.. waardoor we natuurlijk geen flauw idee hadden hoe we moesten lopen. Niet zo slim dus..
Uiteindelijk zijn we er wel gekomen, maar de route voelde niet heel veilig aan.. En toen we net klaar stonden voor het laatste optreden van die avond, kwam er één of andere dronken gast ruzie met ons zoeken.. Helaas voor het laatste optreden kozen we ervoor om verstandig te zijn en terug te gaan naar het hostel.
Zondag zijn we naar de vlooienmarkt van San Telmo geweest, met allemaal kleine kraampjes met vooral veel antiek. Lekker rondgeslenterd en Gerhard heeft een leuk muntje gekocht. Daarna zijn we met de metro naar de busterminal Retiro gegaan, want niet echt een veilige buurt is. Op weg naar het busstation kom je langs de sloppenwijk, er lopen een boel ongure types rond en ook in de metro werden we vergezeld door een zwerver die daar al zo’n beetje de hele dag leek te slapen. Maar van de busterminal zouden we de volgende dag naar Puerto Madryn vertrekken en we moesten bustickets kopen. Spannend, maar goed om deze zoektocht zonder de backpack te doen. En met de tickets op zak en zonder beroofd te zijn, keerden we al vrij snel trots terug in het hostel. Missie geslaagd!

Om 3 uur werden we bij het hostel opgehaald om naar Riverplate – Arsenal te gaan. Wij waren ervan overtuigd dat we met een busje naar het stadion zouden gaan, daar in de buurt in een bar wat zouden eten en drinken en zouden wachten op iemand die ons tickets kwam verkopen (tickets zijn alleen verkrijgbaar voor members, dus niet gewoon te koop). Niets daarvan bleek te kloppen.. We gingen met de metro, vanaf de halte liepen we met drommen fans richting het stadion, maakten een tussenstop bij de supermarkt waar we een blikje drinken konden kopen, liepen verder naar een eetstalletje waar we een broodje worst van de barbecue kregen en moesten daar wachten tot de mysterieuze kennis van de gids zou bellen, om ons naar binnen te kunnen krijgen. De eerste poging om binnen te komen, mislukte, omdat we de man die we moesten volgen, kwijt waren geraakt, waardoor we tegen werden gehouden bij de kaartcontrole. We kregen dus helemaal geen tickets, maar moesten op de één of andere manier met de hele groep (8 man) stiekem naar binnen sneaken.. Maargoed.. we waren dus iets illegaals aan het doen en we hadden bij de entree gezien dat iemand anders behoorlijk hardhandig werd aangepakt door de bewaking.. Na een half uur wachten konden we het nog een keer proberen. Zonder de mysterieuze man, maar gewoon als groep langs de controle lopen.. Dat ging dus niet.. We werden dringend en totaal niet vriendelijk verzocht om terug te lopen.. En ondertussen kwam de ME eraan om de menigte supporters zonder kaartje terug te drijven.. Die om de één of andere reden ons lieten staan. Wat volgens de gids betekende dat we naar binnen mochten en dat er kaartjes zouden komen, zodat we naar binnen konden. Inmiddels was de wedstrijd al begonnen. Wij bleven heel onopvallend (lees: dus niet) staan vlakbij de ingang, waar de vriendjes van de gids druk in de weer waren met hun telefoon en van alles probeerden te regelen. Na nog een stuk of frie mislukte pogingen, heel wat adrenaline en boos geschreeuw van de politie hadden we al zo’n beetje de hoop opgegeven nog wat van de wedstrijd te zullen zien. Om dat nog even te onderstrepen, begon het ook nog te regenen.. We bedachten al dat we beter ergens warm en droog in een kroeg konden gaan zitten en met een biertje in onze hand de wedstrijd op een tv konden bekijken. Maar de gids gaf het niet op, want hij had ons geld al weggegeven aan iemand, dus hij kon ons ook niet meer terug betalen.. Hoe hij het voor elkaar kreeg, ik weet het niet, maar de baas van de club kwam eraan met 6 kaartjes. Een deel van de groep (waaronder wij) konden met die kaartjes naar binnen, wat ook nog wel spannend was, aangezien we weer langs de politie moesten, die ons al 3 keer boos terug hadden gestuurd. De kaartjes werden uitvoerig gecontroleerd en wij werden allemaal gefouilleerd, maar toen konden we toch echt doorlopen. Nadat we door de laatste argwanende controlepost heen waren, moesten we de kaartjes weer teruggeven aan de baas. Wij liepen het stadion in en hij (bleek na afloop van de wedstrijd) loodste ook de andere 3 van onze groep naar binnen met dezelfde kaartjes. Nog een beetje bang dat we alsnog terug zouden worden gestuurd, liepen we dan eindelijk de trappen op van het stadion, waar het inmiddels rust was. Maar het moment dat we bovenaan de trap stonden en het stadion inkeken, dat was wel echt gaaf! We did it!!! We zochten een plekje en lieten alles eens op ons inwerken.. alle fans, het stadion, en vooral de ervaring om hier te komen.. Het was gestopt met zachtjes regenen, dus we werden behoorlijk nat en koud, maar sprongen daarom ook maar extra enthousiast mee met alle fans. De wedstrijd was van een belabberd niveau, maar er werd wel nog gescoord, en het feestje dat volgde was geweldig! Wat een sfeertje! Het viel wel een beetje tegen dat het stadion half leeg was, en het was niet de gekte die ik me voor had gesteld bij een Argentijnse voetbalwedstrijd, maar het was wel een super bijzondere ervaring!

Maandag vertrokken we om 3 uur met de bus naar Puerto Madryn. De bus bleek een super relaxte, luxe bus, met heerlijke brede stoelen, waarin je bijna helemaal kon liggen. De bus was lang niet vol, dus heerlijk rustig. En de eerste uurtjes konden we lekker naar buiten kijken en genieten van de mooie omgeving waar we doorheen reden, de uitgestrekte vlaktes, akkers en veel roofvogels.

Na een prima busreis van 18 uur, kwamen we dan aan in Puerto Madryn.. Maar daarover later meer! Ik kan alvast zeggen: het is hier heerlijk!