El Chalten.. zonder backpack..
Door: Debbie
Blijf op de hoogte en volg Gerhard en Debbie
28 Maart 2014 | Argentinië, El Chaltén
Op 20 maart zijn we aangekomen in El Chalten, een dag later dan gedacht.. Toen we weg dachten te gaan uit El Calafate was er namelijk één probleempje: mijn backpack was verdwenen.. We hadden de backpacks achter de receptie neergezet na het uitchecken, zodat we nog even boodschappen konden doen voor de busreis. Toen we op weg naar het busstation wilden gaan en de tassen pakten, stond mijn tas er ineens niet meer. Er stond alleen een andere tas, die (ongeveer) dezelfde kleur had. Wat een gedoe zeg! Wie neemt er nou de verkeerde tas mee?
Gerhard is nog het stadje door gelopen (lees: gerend) om te kijken of hij iemand met mijn tas zag, maar helaas.. Uiteindelijk hebben we de bus omgeboekt van 13.00 uur naar 18.30 uur, zodat we nog wat meer tijd hadden en we hopelijk mijn tas terug zouden vinden. Maar nee.. Gerhard heeft aangifte gedaan bij de politie, wat ook nogal een belevenis was. De agenten hadden niet echt zin om iets te doen en al helemaal niet om Engels te spreken. Alleen de hoofdofficier sprak volgens hen Engels. Dus heeft Gerhard geëist dat hij met hem kon spreken. Op het kantoor van de hoofdofficier hebben ze met behulp van google translate het proces verbaal opgemaakt.. En zo stond alles uiteindelijk mooi zwart op wit.
Inmiddels was de baas van het hosteria gearriveerd. We hoopten de videobeelden te zien te krijgen, maar waarschijnlijk waren die er niet, want hij bleef het wat afhouden, zei dat hij het zelf had bekeken, maar dat het geen zin had, omdat je toch niet kon zien wie het was. En ze waren ervan overtuigd te weten van wie de backpack was. Hij zou haar bellen, maar had haar tot nu toe niet kunnen bereiken. Daar schoten we dus ook niet veel mee op.. Nadat we even bij het hotel weg waren gegaan voor een kop koffie en wat eten, besloten we dat we ’s avonds niet naar El Chalten zouden gaan. Van het hotel mochten we een nacht gratis blijven en de bus konden we gelukkig verzetten naar de volgende dag. Bij het omzetten van de tickets was ik nog wel even onder de indruk van hoe vriendelijk en behulpzaam mensen kunnen zijn.. Het meisje achter de balie toonde zo veel medeleven en bood aan de volgende dag wel mee te willen naar de politie, dan was toch haar vrije dag. Want ze vond het niet eerlijk dat er niets concreets werd gedaan door de politie. We hebben hier geen gebruik van gemaakt, maar toch..
De volgende dag zijn we op weg gegaan naar El Chalten, zonder backpack, maar wel met wat nieuwe shirts en ondergoed, die we ’s ochtends in El Calafate hadden gekocht.
El Chalten was een verademing.. Wat een leuk dorpje, en vooral: wat een leuk hostel! En wat een super vriendelijk personeel! Ze boden aan dat ik kleding mocht lenen als het nodig was, en wilden helpen waarmee ze ook maar konden helpen. Het hostel was trouwens ook gewoon super voor elkaar, heerlijke kamer, gezellig, gewoon goed. Zo anders dan hosteria Kalken in El Calafate.. En de omgeving is super!
Nadat we de spullen op de kamer hadden gelegd, zijn we eerst maar eens gaan wandelen. Aan het begin van het dorp startte een korte wandeling, of eigenlijk twee, die we hebben gecombineerd. Lekker, na een busreis en de afgelopen 2 dagen van backpackstress, even uitwaaien in de bergen. Het was een niet al te zware wandeling, maar wel met een aantal goede kuitenbijtertjes..
Heerlijk om weer in de bergen te zijn en te wandelen!
De volgende dag zijn we de eerste lange wandeling gaan doen: naar Laguna Torres. Leuke paadjes door bossen, langs de rivier, beekjes, berglandschap, steile klimmetjes en vlakkere stukken leidden ons naar het gletsjermeer, waar grotere en kleinere ijsblokken in dreven. Daarna volgde nog een klim omhoog, langs het meer, naar de gletsjer, tot we boven de gletsjer waren en zo over het hele landschap uit konden kijken. Bij het meer zagen we roofvogels van heel dichtbij en in het bos een specht die op een paar meter afstand van ons een nest in de boom aan het uithakken was. Na 26 km en 7 uur lopen, waren we weer terug bij het hostel. Moeie voetjes, maar wel super fijn gelopen!
Na deze wandeling hebben we nog heel wat andere mooie (en ook weer hele verschillende) lange wandelingen gedaan langs meren en door bossen, met uitzichten op de Fitz Roy en andere bergen. Ook hebben we op aanwijzing van het hostel een verborgen waterval gevonden.. wauw, wat mooi! Maar we hebben ook een paar rustigere dagen gehad. Dus heerlijk ingespannen en ontspannen in El Chalten. En heerlijk gegeten ook.. pfoe.. wat een lekkere biefstuk hebben ze hier!!! (we hebben trouwens ook een paar keer heerlijk vegetarisch gegeten, want biefstuk wordt je ook wel een keer zat..)
Goed.. terug naar de backpack: na een paar dagen kreeg ik een mail in half Spaans, half Italiaans van (om maar even geen vervelende woorden te gebruiken) de vrouw die mijn backpack mee had genomen. Geen: sorry, ik heb jouw backpack, maar: Jij hebt mijn backpack.. uhuh.. Dus haar vriendelijk uitgelegd dat haar backpack nog in El Calafate bij het Hosteria stond, en gevraagd of ze mijn backpack op kon sturen of terug kon brengen. Zij was namelijk inmiddels in Puerto Madryn. Dat ligt dus op 2 dagen reizen van waar we nu waren..
Uiteindelijk heeft ze mijn tas opgestuurd naar El Calafate, en de baas van het hosteria daar zou direct contact opnemen met ons als mijn backpack er was, en hem doorsturen naar El Chalten. Nou, daar hebben we dus 2 extra dagen voor niks zitten te wachten, want die ... (om maar weer geen vervelende woorden te gebruiken) man, heeft dus gewoon niets gedaan! Uiteindelijk zijn we zelf terug gereisd naar El Calafate, en daar troffen we op het busstation mijn backpack aan. Pfoe.... Hoe blij was ik!!! En hoe boos op die man van Hosteria Kalken toen ik erachter kwam dat hij er al een tijdje lag.. Dat hebben we hem dus later ook nog even (niet zo vriendelijk) verteld.. Pff.. stond te trillen op mijn benen van boosheid toen hij met een dom gezicht liep te verkondigen dat hij toch alles had gedaan en dat ik me niet druk moest maken, ik had mijn backpack toch terug? Heel wijs zijn we toen weer weg gelopen en hebben een leuk hostel opgezocht. Hier konden we even bijkomen en gewoon heel blij zijn dat mijn backpack terug was en we weer verder konden reizen!!
Vandaag gaan we met de bus verder naar El Bolson, een hippiestadje vlakbij Bariloche, waar we ongetwijfeld ook weer mooie wandelingen gaan maken :) zin in!! Maar eerst 25 uur in de bus..
Ciao!!!
Gerhard is nog het stadje door gelopen (lees: gerend) om te kijken of hij iemand met mijn tas zag, maar helaas.. Uiteindelijk hebben we de bus omgeboekt van 13.00 uur naar 18.30 uur, zodat we nog wat meer tijd hadden en we hopelijk mijn tas terug zouden vinden. Maar nee.. Gerhard heeft aangifte gedaan bij de politie, wat ook nogal een belevenis was. De agenten hadden niet echt zin om iets te doen en al helemaal niet om Engels te spreken. Alleen de hoofdofficier sprak volgens hen Engels. Dus heeft Gerhard geëist dat hij met hem kon spreken. Op het kantoor van de hoofdofficier hebben ze met behulp van google translate het proces verbaal opgemaakt.. En zo stond alles uiteindelijk mooi zwart op wit.
Inmiddels was de baas van het hosteria gearriveerd. We hoopten de videobeelden te zien te krijgen, maar waarschijnlijk waren die er niet, want hij bleef het wat afhouden, zei dat hij het zelf had bekeken, maar dat het geen zin had, omdat je toch niet kon zien wie het was. En ze waren ervan overtuigd te weten van wie de backpack was. Hij zou haar bellen, maar had haar tot nu toe niet kunnen bereiken. Daar schoten we dus ook niet veel mee op.. Nadat we even bij het hotel weg waren gegaan voor een kop koffie en wat eten, besloten we dat we ’s avonds niet naar El Chalten zouden gaan. Van het hotel mochten we een nacht gratis blijven en de bus konden we gelukkig verzetten naar de volgende dag. Bij het omzetten van de tickets was ik nog wel even onder de indruk van hoe vriendelijk en behulpzaam mensen kunnen zijn.. Het meisje achter de balie toonde zo veel medeleven en bood aan de volgende dag wel mee te willen naar de politie, dan was toch haar vrije dag. Want ze vond het niet eerlijk dat er niets concreets werd gedaan door de politie. We hebben hier geen gebruik van gemaakt, maar toch..
De volgende dag zijn we op weg gegaan naar El Chalten, zonder backpack, maar wel met wat nieuwe shirts en ondergoed, die we ’s ochtends in El Calafate hadden gekocht.
El Chalten was een verademing.. Wat een leuk dorpje, en vooral: wat een leuk hostel! En wat een super vriendelijk personeel! Ze boden aan dat ik kleding mocht lenen als het nodig was, en wilden helpen waarmee ze ook maar konden helpen. Het hostel was trouwens ook gewoon super voor elkaar, heerlijke kamer, gezellig, gewoon goed. Zo anders dan hosteria Kalken in El Calafate.. En de omgeving is super!
Nadat we de spullen op de kamer hadden gelegd, zijn we eerst maar eens gaan wandelen. Aan het begin van het dorp startte een korte wandeling, of eigenlijk twee, die we hebben gecombineerd. Lekker, na een busreis en de afgelopen 2 dagen van backpackstress, even uitwaaien in de bergen. Het was een niet al te zware wandeling, maar wel met een aantal goede kuitenbijtertjes..
Heerlijk om weer in de bergen te zijn en te wandelen!
De volgende dag zijn we de eerste lange wandeling gaan doen: naar Laguna Torres. Leuke paadjes door bossen, langs de rivier, beekjes, berglandschap, steile klimmetjes en vlakkere stukken leidden ons naar het gletsjermeer, waar grotere en kleinere ijsblokken in dreven. Daarna volgde nog een klim omhoog, langs het meer, naar de gletsjer, tot we boven de gletsjer waren en zo over het hele landschap uit konden kijken. Bij het meer zagen we roofvogels van heel dichtbij en in het bos een specht die op een paar meter afstand van ons een nest in de boom aan het uithakken was. Na 26 km en 7 uur lopen, waren we weer terug bij het hostel. Moeie voetjes, maar wel super fijn gelopen!
Na deze wandeling hebben we nog heel wat andere mooie (en ook weer hele verschillende) lange wandelingen gedaan langs meren en door bossen, met uitzichten op de Fitz Roy en andere bergen. Ook hebben we op aanwijzing van het hostel een verborgen waterval gevonden.. wauw, wat mooi! Maar we hebben ook een paar rustigere dagen gehad. Dus heerlijk ingespannen en ontspannen in El Chalten. En heerlijk gegeten ook.. pfoe.. wat een lekkere biefstuk hebben ze hier!!! (we hebben trouwens ook een paar keer heerlijk vegetarisch gegeten, want biefstuk wordt je ook wel een keer zat..)
Goed.. terug naar de backpack: na een paar dagen kreeg ik een mail in half Spaans, half Italiaans van (om maar even geen vervelende woorden te gebruiken) de vrouw die mijn backpack mee had genomen. Geen: sorry, ik heb jouw backpack, maar: Jij hebt mijn backpack.. uhuh.. Dus haar vriendelijk uitgelegd dat haar backpack nog in El Calafate bij het Hosteria stond, en gevraagd of ze mijn backpack op kon sturen of terug kon brengen. Zij was namelijk inmiddels in Puerto Madryn. Dat ligt dus op 2 dagen reizen van waar we nu waren..
Uiteindelijk heeft ze mijn tas opgestuurd naar El Calafate, en de baas van het hosteria daar zou direct contact opnemen met ons als mijn backpack er was, en hem doorsturen naar El Chalten. Nou, daar hebben we dus 2 extra dagen voor niks zitten te wachten, want die ... (om maar weer geen vervelende woorden te gebruiken) man, heeft dus gewoon niets gedaan! Uiteindelijk zijn we zelf terug gereisd naar El Calafate, en daar troffen we op het busstation mijn backpack aan. Pfoe.... Hoe blij was ik!!! En hoe boos op die man van Hosteria Kalken toen ik erachter kwam dat hij er al een tijdje lag.. Dat hebben we hem dus later ook nog even (niet zo vriendelijk) verteld.. Pff.. stond te trillen op mijn benen van boosheid toen hij met een dom gezicht liep te verkondigen dat hij toch alles had gedaan en dat ik me niet druk moest maken, ik had mijn backpack toch terug? Heel wijs zijn we toen weer weg gelopen en hebben een leuk hostel opgezocht. Hier konden we even bijkomen en gewoon heel blij zijn dat mijn backpack terug was en we weer verder konden reizen!!
Vandaag gaan we met de bus verder naar El Bolson, een hippiestadje vlakbij Bariloche, waar we ongetwijfeld ook weer mooie wandelingen gaan maken :) zin in!! Maar eerst 25 uur in de bus..
Ciao!!!
-
28 Maart 2014 - 16:41
Fred:
Geen stress bel......., lekker slapen en rusten in de bus TOP -
28 Maart 2014 - 16:52
Joke De Bruin:
Wat een verhaal, maar ook weer een stukje van jullie Zuid Amerika avontuur. Prachtige wandelingen en even tot rust gekomen. Nu weer op naar weer een volgend avontuur. Lieve groetjes kus Joke
-
28 Maart 2014 - 16:52
Joke De Bruin:
Wat een verhaal, maar ook weer een stukje van jullie Zuid Amerika avontuur. Prachtige wandelingen en even tot rust gekomen. Nu weer op naar weer een volgend avontuur. Lieve groetjes kus Joke
-
28 Maart 2014 - 16:52
Joke De Bruin:
Wat een verhaal, maar ook weer een stukje van jullie Zuid Amerika avontuur. Prachtige wandelingen en even tot rust gekomen. Nu weer op naar weer een volgend avontuur. Lieve groetjes kus Joke
-
28 Maart 2014 - 18:18
Diet Hamberg:
Wat een spannende avonturen maken jullie mee, maar gelukkig heb je je bagage weer terug.
Bedankt voor het mooie verslag.
Hartelijke Groetjes
Diet Hamberg. -
28 Maart 2014 - 18:26
Pap En Mam:
Zo, wat een verhaal! En wat een prachtige foto's!! Papa wil graag foto's zien van het hippiestadje! :)
Kus en knuffel ons... -
28 Maart 2014 - 21:14
Jolijn:
Poeh wat een gedoe!
Gelukkig heb je hem terug! Veel plezier verder weer!
Groetjes xx Jolijn -
28 Maart 2014 - 22:00
Anne-Ruth:
Niet leuk voor jullie, maar je houdt er wel een mooi verhaal aan over;)haha -
28 Maart 2014 - 23:09
Femmie Veenstra:
Fijn dat hij terug is Deb! Lekker verder genieten, met backpack op slapen nu ;) -
31 Maart 2014 - 09:17
Els:
Gelukkig de backpack weer terug.... en nu weer verder genieten van weer een busreisje. ;-) Nou ja, op dit moment zullen jullie deze wel achter de rug hebben. XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
