Terug van het Annapurna Circuit
Door: Debbie
Blijf op de hoogte en volg Gerhard en Debbie
10 December 2012 | Nepal, Pokhara
22 november zijn we met de taxi vertrokken uit Pokhara richting Besishahar, waar de trekking begon. De meeste mensen doen het tegenwoordig vandaar met de taxi naar 1 van de volgende dorpjes, maar wij wilden het hele circuit lopen, dus dat deden we ook! Toen we vertrokken zijn we bijna gelijk fout gelopen, omdat we een alternatieve trail wilden nemen die niet over de weg ging.. (klinkt als ons of niet?), maar werden teruggeroepen door dorpsbewoners..
Ook al liep de route op het begin vooral over de gewone weg (stel hier niet te veel bij voor: high road hier is bij ons hobbeldebobbel off-road), het was prachtig! Nog niet te stijl, maar rustig omhoog, dus we konden mooi wennen.. en ook aan het uitzicht! Wauwwww wat was dat prachtig! Overal waar je keek: bergen!! En vanaf het begin liepen we langs de rivier.. dat geluid! onbeschrijfelijk! Het was nog wel even inkomen hoor.. 1000 keer aan de backback frommelen, veters opnieuw strikken.. kleren aan, kleren uit..
De route voerde langs verschillende dorpjes waar je een goede blik op het Nepalese dorpsleven kreeg... erg leuk! Maar op een gegeven moment wel gestopt om tegen iedereen " Namaste" (goededag) te zeggen.. pfff daar wordt je moe van..
De overnachtingsplekken waren de ene keer beter dan de andere keer.. maar veel beter dan we vooraf gedacht hadden! We hadden ons voorbereid op douchen in een wasteil, maar op de meeste plekken was gewoon een douche.. soms zelfs warm! Toch hebben we al snel onze hygiene en fatsoensnormen achter ons moeten laten.. Ik zal je de details besparen, maar erg schoon waren we niet.. En bedenk daar nog maar bij dat we elke dag knoflooksoep aten (schijnt goed te zijn tegen hoogteziekte en is errug lekker!)..
Na 2 dagen had Debbie al flinke blaren op haar voet en Gerhard op zijn zij.. erg fijn.. Maargoed.. dit zorgde soms voor wat momentjes van afzien, zeuren en mopperen, maar meestal zorgde Gerhard of Debbie of het mooie uitzicht er wel voor dat de pijntjes naar de achtergrond verdwenen.. Pfoeee en wat hebben we een boel gekletst.. en elkaar maar niet zat worden! Tussendoor ook veel verschillende mensen ontmoet. Het sfeertje onder de backpackers is zo relaxt, zo makkelijk! We kwamen er naar een tijdje achter dat we van heel veel mensen alles wisten.. behalve hun naam.. dus je blijft het gewoon over die duitser, engelse, indiase, australische of amerikaanse hebben.. Maar dat boeit allemaal niks.. tis wel gezellig!
Prachtige afwisselingen in landschap: landbouw en rijstterrassen, dorpjes met jonge geitjes, hondjes en kippetjes, koeien, loofbomen, bamboe, bananenbomen, veel groen, watervallen, lage bergen, hoge bergtoppen met sneeuw... Apen... Flinke klauterpartijen van steen tot steen over een soort van overstroomd stuk weg/waterval..
En gedurende we langer op weg waren veranderde het landschap in meer onherBERGzaam gebied.. meer naaldbomen, vervolgens helemaal geen bomen meer, struiken, waarna er ook geen struiken meer waren.. Veel stof, rotsen, minder vogels en vlinders, meer yaks (hoewel we nog steeds niet weten wat nou koeien, buffels of yakken zijn.. ook de menu's houden je volgens de obers in de restaurants voor de gek)..
Het was ADEMBENEMEND in meerdere opzichten.. prachtige uitzichten, en heel weinig zuurstof. Om de paar meter stil staan om op adem te komen.. Maar er moesten ook foto's worden gemaakt en veel worden gedronken, dus dat kwam mooi uit ;)
Het naseizoen bracht erg veel voordelen met zich mee.. heerlijk rustig onderweg, vaak de enige in de lodges, waardoor je vaak met de familie kon kletsen of samen kon eten. Altijd overal plek en een flinke korting op de kamers. Alleen wel ERRUG koud. Vooral 's nachts.. We hadden ons een beetje verkeken op de slaapzakken.. we dachten dat een temperatuur tot 0 graden wel genoeg zou zijn, aangezien we overal binnen zouden slapen.. Maar we hadden niet bedacht dat het 's nachts -10 zou zijn en dat plywood wandjes daar niet zo veel tegen helpen.. dus 9 van de 10 keer was het water in onze waterflessen keihard bevroren.. En hadden wij het ook erg koud in onze dunne slaapzakjes... Na een aantal dagen koukleumen kwamen we er achter dat we wel extra dekens konden krijgen bij de guesthouses en toen sliepen we een stuk beter ;)
Na 3 dagen lopen werden we er trouwens ook al mee geconfronteerd dat een tocht hier niet zonder gevaren is.. we werden staande gehouden door een groep militairen, die ons informeerden dat ze op zoek waren naar een amerikaanse vrouw die de avond ervoor van de brug was gevallen.. 5 minuten later liepen wij over die brug..
En zondag 2 december was het dan zover: om 4.30 uur ging de wekker.. En met 6 lagen kleding aan en een goed ontbijt op begonnen we aan de laatste 600 meter omhoog van High Camp naar letterlijk het hoogtepunt van onze trekking: de Torung La! Verlicht door de volle maan en gewapend met een fles met warme thee gingen we metertje voor metertje al hijgend en bibberend (KOUDDDD) omhoog! En na 2,5 uur vroegen we ons vol verbazing af of die vlaggetjes in de verte echt al de Torung La zouden zijn.. Neeeeee dat kon nooit! We hadden ons voorbereid op een vreselijk lange, uren durende, slopende tocht waarna we kruipend in de sneeuw het hoogste punt zouden bereiken..
Maar er was geen sneeuw en we waren pas 2,5 uur onderweg EN voelden ons eigenlijk best fit.. Maar toch waren we er al.. Tijd voor een vreugdedansje :) en een heleboel foto's! Het was inmiddels licht en het uitzicht was zoooooooooooooooooo mooi!!! Neem het maar gewoon van me aan, ik kan het niet beschrijven en het was ook totaal niet op foto vast te leggen.. Wauw, aangekomen op 5416meter hoogte en nog zo’n 50% zuurstof!!! De hele ervaring.. 1 woord: WAUW!
Hierna ging al het afdalen beginnen.. erg fijn voor de knietjes en de teentjes.. pfoewww.. Maar ook weer hele nieuwe uitzichten, weer steeds meer begroeiing en het werd weer steeds warmer..
We kwamen door prachtige plaatsjes.. En ook in een Nederlands/Nepalees guesthouse, waarover we thuis al hadden gelezen. We hebben hier lekker weer boterhammen met pindakaas gegeten en appeltaart!! HEMELS!!!
Nog een voordeel van de trek trouwens.. we vallen alletwee gigantisch af en eten ons helemaal suf.. veel Dahl Bhat (Nepalees eten, wat erg lekker en pittig is), maar ook ontzettend veel appeltaart, muffins, cake, snickers, en hoe lager we kwamen ook weer vlees en bier (eerste deel van de trek hebben we dit voor de zekerheid maar niet gedaan).. Wat is het leven toch vervelend hier...
Op het eind van de tocht zijn we 2 dagen in Tatopani geweest, bij de natuurlijke hotsprings.. onze lichamen heerlijk verwend door de hele dag in hete baden te vertoeven..
En besloten niet meer via Poon Hill terug te gaan (dan heb je een hele mooie zonsopgang op de berg, maar moet je ook weer 1000 meter stijgen en dalen en 2 dagen extra lopen), onze voeten, benen, tenen, ruggen deden pijn, we hadden zin in een goed bed, goede douche, schone kleren en niet meer in lopen.. Dus we besloten naar Beni te lopen (wat overigens ook wel stoer van ons was hoor.. de meeste mensen namen de bus naar Beni). En zo hebben we toch echt het HELE Annapurna Circuit gelopen, van begin tot eind (en af en toe een verdwaal stukje)! Ondanks dat iedereen zei dat die laatste dag niet leuk meer zou zijn, omdat je dan alleen over de weg liep, was ook dit weer een prachtige dag, juist omdat niemand dit traject meer loopt. We werden lichtelijk raar aangekeken dat we daar liepen, maar ook super vriendelijk ontvangen als we ergens wilden eten of drinken.. En wat een mooie natuur om ons heen!
Vanaf Beni ging de bus naar Pokhara.. Na 5 uur hobbeldebobbel schudschud kwamen we in het donker aan in Pokhara, waar we een lekker luxe hotel hebben gepakt. Daar zitten we nu nog steeds.. lekker 4 dagen uitrusten, lekker lang warm douchen, een groot zacht bed.. elke avond bier en lekker eten.. De eerste avond BIER en PIZZA.. wist niet dat ik daar zo naar had kunnen verlangen!!! Maar wat was dat lekker!!!
Vandaag een heerlijke massage gehad (door blinde mensen, geweldig project: seeing hands) en net alle schone was weer opgehaald..
We komen al lekker bij van al dat gewandel..
Lekker (na)genieten!
Ohja, erg leuk om alle reacties te lezen en te zien dat jullie zo meeleven! enne de uitgebreide verhalen en foto’s volgen thuis zeker!!
Kus Gerhard & Debbie
Ook al liep de route op het begin vooral over de gewone weg (stel hier niet te veel bij voor: high road hier is bij ons hobbeldebobbel off-road), het was prachtig! Nog niet te stijl, maar rustig omhoog, dus we konden mooi wennen.. en ook aan het uitzicht! Wauwwww wat was dat prachtig! Overal waar je keek: bergen!! En vanaf het begin liepen we langs de rivier.. dat geluid! onbeschrijfelijk! Het was nog wel even inkomen hoor.. 1000 keer aan de backback frommelen, veters opnieuw strikken.. kleren aan, kleren uit..
De route voerde langs verschillende dorpjes waar je een goede blik op het Nepalese dorpsleven kreeg... erg leuk! Maar op een gegeven moment wel gestopt om tegen iedereen " Namaste" (goededag) te zeggen.. pfff daar wordt je moe van..
De overnachtingsplekken waren de ene keer beter dan de andere keer.. maar veel beter dan we vooraf gedacht hadden! We hadden ons voorbereid op douchen in een wasteil, maar op de meeste plekken was gewoon een douche.. soms zelfs warm! Toch hebben we al snel onze hygiene en fatsoensnormen achter ons moeten laten.. Ik zal je de details besparen, maar erg schoon waren we niet.. En bedenk daar nog maar bij dat we elke dag knoflooksoep aten (schijnt goed te zijn tegen hoogteziekte en is errug lekker!)..
Na 2 dagen had Debbie al flinke blaren op haar voet en Gerhard op zijn zij.. erg fijn.. Maargoed.. dit zorgde soms voor wat momentjes van afzien, zeuren en mopperen, maar meestal zorgde Gerhard of Debbie of het mooie uitzicht er wel voor dat de pijntjes naar de achtergrond verdwenen.. Pfoeee en wat hebben we een boel gekletst.. en elkaar maar niet zat worden! Tussendoor ook veel verschillende mensen ontmoet. Het sfeertje onder de backpackers is zo relaxt, zo makkelijk! We kwamen er naar een tijdje achter dat we van heel veel mensen alles wisten.. behalve hun naam.. dus je blijft het gewoon over die duitser, engelse, indiase, australische of amerikaanse hebben.. Maar dat boeit allemaal niks.. tis wel gezellig!
Prachtige afwisselingen in landschap: landbouw en rijstterrassen, dorpjes met jonge geitjes, hondjes en kippetjes, koeien, loofbomen, bamboe, bananenbomen, veel groen, watervallen, lage bergen, hoge bergtoppen met sneeuw... Apen... Flinke klauterpartijen van steen tot steen over een soort van overstroomd stuk weg/waterval..
En gedurende we langer op weg waren veranderde het landschap in meer onherBERGzaam gebied.. meer naaldbomen, vervolgens helemaal geen bomen meer, struiken, waarna er ook geen struiken meer waren.. Veel stof, rotsen, minder vogels en vlinders, meer yaks (hoewel we nog steeds niet weten wat nou koeien, buffels of yakken zijn.. ook de menu's houden je volgens de obers in de restaurants voor de gek)..
Het was ADEMBENEMEND in meerdere opzichten.. prachtige uitzichten, en heel weinig zuurstof. Om de paar meter stil staan om op adem te komen.. Maar er moesten ook foto's worden gemaakt en veel worden gedronken, dus dat kwam mooi uit ;)
Het naseizoen bracht erg veel voordelen met zich mee.. heerlijk rustig onderweg, vaak de enige in de lodges, waardoor je vaak met de familie kon kletsen of samen kon eten. Altijd overal plek en een flinke korting op de kamers. Alleen wel ERRUG koud. Vooral 's nachts.. We hadden ons een beetje verkeken op de slaapzakken.. we dachten dat een temperatuur tot 0 graden wel genoeg zou zijn, aangezien we overal binnen zouden slapen.. Maar we hadden niet bedacht dat het 's nachts -10 zou zijn en dat plywood wandjes daar niet zo veel tegen helpen.. dus 9 van de 10 keer was het water in onze waterflessen keihard bevroren.. En hadden wij het ook erg koud in onze dunne slaapzakjes... Na een aantal dagen koukleumen kwamen we er achter dat we wel extra dekens konden krijgen bij de guesthouses en toen sliepen we een stuk beter ;)
Na 3 dagen lopen werden we er trouwens ook al mee geconfronteerd dat een tocht hier niet zonder gevaren is.. we werden staande gehouden door een groep militairen, die ons informeerden dat ze op zoek waren naar een amerikaanse vrouw die de avond ervoor van de brug was gevallen.. 5 minuten later liepen wij over die brug..
En zondag 2 december was het dan zover: om 4.30 uur ging de wekker.. En met 6 lagen kleding aan en een goed ontbijt op begonnen we aan de laatste 600 meter omhoog van High Camp naar letterlijk het hoogtepunt van onze trekking: de Torung La! Verlicht door de volle maan en gewapend met een fles met warme thee gingen we metertje voor metertje al hijgend en bibberend (KOUDDDD) omhoog! En na 2,5 uur vroegen we ons vol verbazing af of die vlaggetjes in de verte echt al de Torung La zouden zijn.. Neeeeee dat kon nooit! We hadden ons voorbereid op een vreselijk lange, uren durende, slopende tocht waarna we kruipend in de sneeuw het hoogste punt zouden bereiken..
Maar er was geen sneeuw en we waren pas 2,5 uur onderweg EN voelden ons eigenlijk best fit.. Maar toch waren we er al.. Tijd voor een vreugdedansje :) en een heleboel foto's! Het was inmiddels licht en het uitzicht was zoooooooooooooooooo mooi!!! Neem het maar gewoon van me aan, ik kan het niet beschrijven en het was ook totaal niet op foto vast te leggen.. Wauw, aangekomen op 5416meter hoogte en nog zo’n 50% zuurstof!!! De hele ervaring.. 1 woord: WAUW!
Hierna ging al het afdalen beginnen.. erg fijn voor de knietjes en de teentjes.. pfoewww.. Maar ook weer hele nieuwe uitzichten, weer steeds meer begroeiing en het werd weer steeds warmer..
We kwamen door prachtige plaatsjes.. En ook in een Nederlands/Nepalees guesthouse, waarover we thuis al hadden gelezen. We hebben hier lekker weer boterhammen met pindakaas gegeten en appeltaart!! HEMELS!!!
Nog een voordeel van de trek trouwens.. we vallen alletwee gigantisch af en eten ons helemaal suf.. veel Dahl Bhat (Nepalees eten, wat erg lekker en pittig is), maar ook ontzettend veel appeltaart, muffins, cake, snickers, en hoe lager we kwamen ook weer vlees en bier (eerste deel van de trek hebben we dit voor de zekerheid maar niet gedaan).. Wat is het leven toch vervelend hier...
Op het eind van de tocht zijn we 2 dagen in Tatopani geweest, bij de natuurlijke hotsprings.. onze lichamen heerlijk verwend door de hele dag in hete baden te vertoeven..
En besloten niet meer via Poon Hill terug te gaan (dan heb je een hele mooie zonsopgang op de berg, maar moet je ook weer 1000 meter stijgen en dalen en 2 dagen extra lopen), onze voeten, benen, tenen, ruggen deden pijn, we hadden zin in een goed bed, goede douche, schone kleren en niet meer in lopen.. Dus we besloten naar Beni te lopen (wat overigens ook wel stoer van ons was hoor.. de meeste mensen namen de bus naar Beni). En zo hebben we toch echt het HELE Annapurna Circuit gelopen, van begin tot eind (en af en toe een verdwaal stukje)! Ondanks dat iedereen zei dat die laatste dag niet leuk meer zou zijn, omdat je dan alleen over de weg liep, was ook dit weer een prachtige dag, juist omdat niemand dit traject meer loopt. We werden lichtelijk raar aangekeken dat we daar liepen, maar ook super vriendelijk ontvangen als we ergens wilden eten of drinken.. En wat een mooie natuur om ons heen!
Vanaf Beni ging de bus naar Pokhara.. Na 5 uur hobbeldebobbel schudschud kwamen we in het donker aan in Pokhara, waar we een lekker luxe hotel hebben gepakt. Daar zitten we nu nog steeds.. lekker 4 dagen uitrusten, lekker lang warm douchen, een groot zacht bed.. elke avond bier en lekker eten.. De eerste avond BIER en PIZZA.. wist niet dat ik daar zo naar had kunnen verlangen!!! Maar wat was dat lekker!!!
Vandaag een heerlijke massage gehad (door blinde mensen, geweldig project: seeing hands) en net alle schone was weer opgehaald..
We komen al lekker bij van al dat gewandel..
Lekker (na)genieten!
Ohja, erg leuk om alle reacties te lezen en te zien dat jullie zo meeleven! enne de uitgebreide verhalen en foto’s volgen thuis zeker!!
Kus Gerhard & Debbie
-
10 December 2012 - 10:45
Joke:
Vooral de verdwaal momentjes, echt onze kinderen. Wat een fijn verslag om te lezen, zit hier echt te giegelen, te rillen, maar vooral mee te genieten. Wat had ik graag even langs de route gestaan om jullie te zien , genieten, pruttelen, klagen, lachen, en vooral "des Anneke's" foto's maken van bloemetjes en zo.
Geniet van jullie rust en verdere avontuur. Liefs -
10 December 2012 - 10:51
Els (en Arnold):
Gelukkig zijn jullie heelhuids (op de blaren na dan) de trekking doorgekomen! Waauuuww, wat klinkt dat gaaf zeg! Diep respect dat jullie dit maar 'even' geflikt hebben! Ben nu nog veel meer benieuwd naar jullie foto's (en verdere verhalen) Super om te lezen dat jullie na zoveel kletsen nog niet zat van elkaar zijn. Wist uberhaupt wel dat jullie met elkaar kunnen kletsen als de besten ;-)
Geniet nog van alles wat komen gaat!
Liefs -
10 December 2012 - 10:52
Mieke:
Wat een mooie inspirerend verslag. Zo beeldend geschreven, genieten!, wat een belevenis en fijn dat het nog mooier was als jullie van te voren hoopte. Ben inderdaad erg benieuwd naar jullie foto.s wat een belevenis. Nog heel veel plezier, groetjes uit een wit Kedichem. -
10 December 2012 - 10:55
Bob:
Wow...... Wat een ervaring! -
10 December 2012 - 11:12
Dunya:
Wat een prachtige belevenis!! Echt super leuk om jullie verhalen te lezen. Diep respect voor jullie!! Ben heel benieuwd naar de foto's!!
Dikke kus Dunya -
10 December 2012 - 11:54
Ivar:
Wat een mooi verslag, geniet van de laatste weekjes! -
10 December 2012 - 11:58
Papa:
Ha die stoer wandelaars, petje af voor de prestatie, mama stuurde de mail door naar mijn werk, volgens mij heb je tijden nodig om alle indrukken te verwerken. Toch fijn op deze manier mee te kunnen leven, ik ga weer aan het werk en ben in gedachten bij jullie.
Gr Papa. -
10 December 2012 - 12:01
Gertjan:
Jemig, wat een gaaf verhaal om te lezen zeg! Erg mooi (vooral beeldend) geschreven. Zie het zowaar allemaal voor me (ondanks dat het toch moeilijk voor te stellen is haha)! Kan niet wachten op de eerte foto's. -
10 December 2012 - 13:00
Maria :
Wat een prachtig verhaal!!! Heerlijk om te lezen, ik zag het allemaal helemaal voor me en krijg gelijk weer de reiskriebels.
Geniet ervan daar!!!!
-
10 December 2012 - 13:44
Jiska:
Jeetje, wouw bijna 5500m! Jullie verhaal is goed te zien en te voelen hoor, jullie schrijven vrij beeldend! Maar toch benieuwd naar de foto's...hahaha Jeetje wat een avontuur, stoer hoor, respect!!!!! Dikke knuf Tim en Jis -
10 December 2012 - 15:18
Jolijn:
Heej, Ik zat me gister net te bedenken dat jullie zo ondertussen wel klaar zouden zijn met de tocht. Super leuk om te lezen! Ben ontzettend benieuwd naar jullie foto's! Maar het is jullie goed gelukt het erg levendig over te brengen! Ik voelde de kou al in mijn tenen en de spierpijn in mijn rug;). Maar ook het enthousiasme spat er vanaf. Echt leuk!
Heel erg veel plezier straks in de jungle!!
-
10 December 2012 - 15:42
Eveline:
Wat een geweldig verhaal en een geweldige reis! Geniet ervan!!!!! -
10 December 2012 - 17:34
Hanneke:
Super GAAF allemaal!!! Heel leuk om jullie verhalen te lezen!!! Heel veel plezier nog, lekker genieten!!!
Hele dikke kus en knuffel... -
10 December 2012 - 19:33
Anne En Ali:
Hoi bikkels!!
Wat een super verhaal en mooie, bijzondere ervaring! Om nooit meer te vergeten! Geniet er fijn van! Liefs van ons -
10 December 2012 - 20:04
JoJo:
Wat een groot avontuur!! Fijn dat het( met wat hobbels) aan jullie verwachtingen voldoet. We kijken erg uit naar jullie verhalen en mooie foto's. Geniet er nog lekker van.
Groet JoJo -
13 December 2012 - 13:09
Jonneke:
Wat fijn dat jullie weer "beneden" zijn en zo genoten hebben. Ondanks soms afzien.
Ben zo benieuwd naar de foto's.
Niet te mager terugkomen hoor? anders herkennen we je niet meer.
Genietse verder en goed gaan.
Lfs Jon -
13 December 2012 - 16:51
Je Nicht:
Ha Debbie en Gehard!
Wat een geweldige ervaring moet dit voor jullie zijn! Kan niet wachten om de foto' s te zien en zo stiekem een beetje in jullie wandelschoenen te staan en een indruk te krijgen van wat jullie hebben gezien... Geniet er van! -
14 December 2012 - 21:56
Papa:
IK heb het verslag nog eens gelezen, het blijft is mooi om te lezen dat jullie zo genieten. het mooiste is denk ik dat jullie samen niet uitgepraat raken. Geniet samen verder.
Groet van mama en papa -
18 December 2012 - 20:38
Anne-Ruth:
Hallo schatjes!
Wat gaaf om te lezen allemaal!!
Zin om weer bij te kletsen, misschien tot de 31e!
Dikke kus -
19 December 2012 - 13:23
Natasja:
Wauw... wat een waanzinnig avontuur hebben jullie samen beleefd... die ervaring heb je maar mooi in je "rugzak"
Geniet er nog ff van!
liefs, Natasja -
19 December 2012 - 13:38
Joke:
Al een aantal dagen niets gehoord, maar denk dat jullie nu allemaal historische tempels aan het bekijken zijn of misschien alweer door naar het volgende natuurpark op zoek naar nog meer wilde dieren. Geniet ervan en tot 30 december.
Kus voor jullie beide van Mama Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
